Kátur, komdu kallinn!!

“Tækni & vísindi | mbl.is | 31.1.2005 | 11:04

Farsími fyrir hunda

Farsími fyrir hunda kemur á markað á næstunni. Síminn er eins og bein í laginu og á að festa hann við hálsól. Flottustu gerðirnar eru með myndavél til þess að hundaeigendur geti séð hvað gæludýrið þeirra er að bralla. Ef hundurinn er að gera eitthvað af sér getur eigandinn hringt í hann og skammað hann.
Þá er einnig hægt að nota símana til að finna hunda sem hafa týnst, að sögn Camareon Robb, framkvæmdastjóra PetsMobility en hann átti hugmyndina að símanum. Mun hann á næstunni skrifa undir samning upp á milljónir punda fyrir framleiðslu símans.
Beverly Cuddi, ritstjóri tímaritsins Dogs Today, segist telja að markaður sé fyrir símann, hundaeigendur tali nú þegar við hundana sína í símann.”


Svona hljómar frétt sem ég rakst á inni á mbl.is.
Toppurinn fyrir rólega hundeigendur sem nenna ekki alltaf út með voffa.
Bara henda hundinum út, tékka á honum gegnum myndavélina, og hringja svo í hann þegar hann á að koma inn.

Svona einfalt?

Ég sá hundinn minn fyrir mér.
Einn daginn er hann í garði nágrannans að sitja fyrir kettinum.

“Kátur, komdu kallinn”
Kátur lítur upp. “Hver er að kalla??” hugsar hann. Sér engan. Heldur áfram að bíða eftir kattafíflinu.

“Kátur. Komdu heim” segir röddin.
Kátur stekkur á fætur. “Úpps!! Er einhver að kalla á mig??”
Lítur í kringum sig.
“Hmmm?!? Hundalegt. Sé engan.”
Leggst niður.

“Kátur!! Komdu heim!!” kallar röddin ákveðið.
Kátur hristir hausinn. Ekki alveg að fatta hvað er að gerast.
“Hey!! Kisufíflið” og stekkur af stað á eftir ófétinu.

“Nei, Kátur!! Skamm!! Komdu hérna!!” Kallar röddin hátt.
Kátur snarstoppar, setur undir sig hausinn og rófuna.
Ekkert gerist. Enginn kemur.

“Kátur, komdu hér sagði ég” kallar röddin.
Kátur snýst í hringi.
“ Nei, Heyrðu snöggvast Snati minn” Hugsar hann. “ Hver er þetta?”

Skyndilega stekkur kötturinn yfir garðinn, og eins og alvöru hundur, hleypur Kátur á eftir honum.

“Kátur, nei!!” kallar röddin.
“Kátur. Ekki elta kisu !!”
Kátur stoppar.

“Kátur. Uss bara. Bannað að elta sætu kisuna” segir röddin rólega.
Kátur hlustar hissa á röddina í hálsólinni.
“Þetta kemur frá mér. Ég er að tala við sjálfan mig”
“Holy Moly. Hvað var ég að éta?”

“Kátur. Komdu hérna” segir röddin ergilega.
Nú er Kátur er ringlaður.
“Hvað meina ég?. Ég er hérna !?!”

“KÁTUR!! Snautaðu heim!!!” öskrar röddin.
Kátur kinnkar kolli “Góð hugmynd hjá mér” “En kannski óþarfi að öskra á sig”
Leggur af stað heim.

“Góður Kátur” segir röddin blíðlega.
Kátur brosir. “Vissi það…. og ekki gleyma fallegur”
“Úpps!! Fló”
Kátur hendir sér niður til að kóra sér.

“Kátur!!” öskrar röddin.
“Kátur!!”
“Snautaðu heim!! Komdu hérna”
Kátur hristir hausinn. “Verð að ákveða mig”
“Hvort á ég að snauta heim, eða vera hérna?”

“Kátur!! Komdu hérna. Snautaðu heim!!” öskrar röddin.
“Svakalega er ég klikkaður” hugsar Kátur og hlær. “Ég er alveg á báðum áttum”

“Kátur!!”
“Já”

“Kátur!!”
“Já”

“Kátur!! Komdu hérna. Snautaðu heim!!”

Káti finnst röddin fyndin. Hann leggst niður og hlustar á sjálfan sig fara á límingunum.
“Þetta er gaman” glottir hann. “Best að prófa aftur á morgun”.

“Hvað í ósöpunum át ég eiginlega??”