Spyr sá sem ekki veit

 

Af hverju eru doktorar í verkfræði í áhættustýringasviði Kaupþings?

Voru þeir að burðarþolsmæla hlutafé? 

"Þetta er fínt, strákar. Breyttum í 80gr. pappír. Soldið álag á heftin, en það heldur!!"

 

Fjöldaflótti frá Kaupþingi?

Athugasemdir

[Blahh (IP-tala skráð) 2.3.2009 kl. 19:10]

Verkfræðingar búa yfir ýmsum hagnýtum tækjum sem nýtast fjármálafyrirtækjum vel. Þar má nefna línulega og ólínulega bestun, hermun, stærðfræðiþekkingu, forritunarkunnáttu o.s.frv. Auk þess eru verkfræðingar þjálfaðir í að leysa vandamál. Í fjármálageiranum nýtast þessir hæfileikar verkfræðinga vel. Önnur menntun sem gæti þótt furðuleg innan banka er t.d. eðlisfræðimenntun.

[Ha (IP-tala skráð) 2.3.2009 kl. 21:42]

Menntun er greinilega ekki lykillinn að framtíðinni miðað við þetta. Hámenntaðir krakkar á árangurstengdum bónus launum græða ekki mikið í "gjörbreyttu umhverfi".

Vona að þeir vinni vinnuna sína betur á næsta stað en ekki myndi ég ráða þetta fólk sem átti væntanlega ekki að láta bankann hrynja eins og spilaborg.

En þar sem þeir verða þekkir þá enginn, því get ég lofað...

[Blahh (IP-tala skráð) 3.3.2009 kl. 00:45]

Herra Ha: Þú getur því miður ekki dregið ályktanir um hæfni manna út frá lokaniðurstöðum. Ég skal taka dæmi, ef ég seldi húsið mitt, bílinn minn, innbú, skuldabréf og tæki út lífeyrissparnaðinn minn, færi til Vegas og setti allt á svart, tvöfaldaði peninginn og gæti lifað áhyggjulaus til æviloka þýðir það ekki að ég hafi tekið skynsamlega ákvörðun. Ef ég kaupi hlutabréf í fyrirtæki sem hefur grænt í merkinu sínu, byggt á þeirri speki að græna ljósið þýðir áfram sem hlýtur að þýða upp, og myndi þrefalda peninginn minn þá þýðir það ekki að ég hafi tekið skynsamlega ákvörðun. Ef ég byggi fjárfestingarákvörðun á bestu upplýsingum sem bjóðast mér í dag þá er sú ákvörðun skynsamleg sama hvernig lokaniðurstaðan er (að því gefnu að upplýsingar séu fullnægjandi). Nú getur þú ekki fullyrt að þessir menn hafi ekki byggt vinnu sína á bestu upplýsingum sem þeim bauðst. Þú veist einfaldlega ekkert um það. Ég veit það ekki heldur. Kannski var Kaupþing að gera allt rétt, kannski ekki. Ég þykist allavega ekki vera svona klár að geta dæmt um það án þess að hafa nákvæma þekkingu á innri starfsemi bankans eins og þú telur þig gera.

[Haukur Baukur, 3.3.2009 kl. 10:09]

Herra Blahh:

Það er að minnsta kosti vitað að fjármálastofnanir eru skyldaðir til að halda eftir 2% af innlánsfjárhæð almennra lána, því hún er bindiskyld skv. 373/2008 og fer í tryggingarsjóð innlána hjá Seðlabanka Íslands. Afganginn, 98% af upphæðinni eiga þeir að lána einhverjum öðrum. Og athugaðu að upphæð sem er lánuð er tala, ekki peningur.  Það eru bara til 2% peningur.

Að verkfræðingur, sem býr yfir ýmsum hagnýtum tækjum sem nýtast fjármálafyrirtækjum, línulega og ólínulega bestun, hermun, stærðfræðiþekkingu, forritunarkunnáttu, auk þess að vera þjálfaðir í að leysa vandamál, vinni athugasemdalaust í bankakerfi sem lánar 50 sinnum meira en til er af hinum eiginlega pening, bendir til þess að menntun komi þessu ekki við.  Held það sé græðgi sem ráði för.

[Blahh (IP-tala skráð) 3.3.2009 kl. 19:24]

Humm, ég held þú misskiljir eitthvað eðli bankastarfsemi. Já það er rétt að ákveðið hlutfall innlána er bindiskylt og að restin er lánuð út. En ef 100% innlána væru bindiskyld þá væri ekkert lánað út. Ef 50% eru bindiskyld þá fara 50% í útlán sem þýðir hvað? 50% af þeim peningi sem bankinn fékk frá innlánseigendum fer út af reikningum bankans til lántaka. Þ.e.a.s. bankastarfsemi er ekki einhver galdur, þetta eru peningar, þeir eru til og jú vissulega magnast þeir upp í kerfinu. Peningurinn er engu að síður til.

Svo ég komi aðeins inn á græðgispunktinn. Bankastarfsemi hefur mjög litla arðsemi í grunninn. Þess vegna verða bankar að nýta sér vogun. Gefum okkur að þeir taki um 2% vaxtamun að jafnaði þá þarf banki að hafa fimmfalda vogun til að ná 10% arðsemi, sem er nú ekkert sérstakt. Til að ná 20% arðsemi þarf hann að búa við 10falda vogun. Núna lítum við framhjá kostnaðnum við að reka banka, pening sem verður að setja í lögbundinn varasjóð, pening í tryggingasjóð innistæða, pening sem fer í vanskil, pening sem fer í að eltast við vanskilamenn og pening í seðlabankann. Gefum okkur að þessir þættir minnki framlegð lánasafnsins um 50 punkta, 0.5% þá er vaxtamunurinn 1.5% sem þýðir að vilji hann ná 15% ávöxtun þarf hann 10falda vogun. Það sést að til að bankarekstur sé rétt svo samkeppnishæfur við aðra fjárfestingakosti þarf hann að búa við gríðarlega mikla skuldsetningu sem getur auðveldlega drepið hann. Þannig að bankar lána svona mikið út af illri nauðsyn, ekki vegna þess að bankamenn eru allir illir kapitalistar (jafnvel þó þeir séu það upp til hópa).

[Haukur Baukur, 4.3.2009 kl. 09:33]

Herra Blahh: Spyr aftur sá sem ekki veit. Er það þá þannig að auk þess að bankarnir leggi 2%  í tryggingarsjóð innlána hjá Seðlabanka Íslands, og geti svo lánað út 98% af innlánunum, þá taka þeir sjálfir lán til að fjármagna útlánin sín? 

Og hefur þá Kaupþing bankinn tekið lán til að lána t.d. stjórnendum sínum til hlutabréfakaupa upp á tugi, jafnvel hundruði milljarða, að virðist að hluta með ábyrgðum í sjálfu sér?  Er þetta kannski vogun?

Sjá hámenntaðir verkfræðingar ekki neitt athugavert við svona starfsemi? 

Það getur ekki verið að þeir héldu að hlutabréf gætu aldrei lækkað í verði. 

Auðvitað er arðsemi banka lítil. Getur ekki annað.   Sé enga eðlilega hugsun á bak við svona starfsemi.

[blahh (IP-tala skráð) 5.3.2009 kl. 23:30]

Fyrst, Seðlabanki Íslands stýrir ekki tryggingasjóði innistæðna. Það er sérstakur sjóður með eigin starfsemi.

Þegar innlán duga ekki fyrir útlánum banka þá já, í sumum tilfellum taka þeir lán til að fjármagna frekari útlán. Svo framarlega sem til er "spread", munur á lánskjörum og útlánakjörum, þá taka lánastofnananir lán.

Já svo virðist sem Kaupþing hafi tekið lán til að lána starfsmönnum sínum. Við vitum hins vegar ekki kjörin á þessum lánum, ég geri ráð fyrir að þau séu góð og þá er þetta því miður mjög vafasamt.

Það er vanalega reiknað með því að hlutabréf geti hækkað og lækkað í verði. Hins vegar þarf að finna eitthvað ferli "vænt ferli" sem lýsir hlutabréfaþróun í framtíð. Þetta er vanalega miklum erfiðleikum háð. Venjan er sú að nota normaldreifingu til að lýsa hreyfingum hlutabréfa í framtíð en það vita það hins vegar allir að hlutabréfamarkaðir fylgja ekki normaldreifingu. Þá þarf að gera ráð fyrir "stórum skellum" og það er mismunandi hversu stórum skellum búist er við. Því miður eru fjármálafræðin ekki komin lengra á leið en þetta.